วันพฤหัสบดีที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2553

เหงา



ยามค่ำคืน ไร้จันทร์ อันเหว่ว้า
 
คนไร้ค่า อย่างฉัน ก็พลันเหงา
 
เงยหน้ามอง ท้องฟ้า มีแต่ดาว
 
วันใดเจ้า ร่วงลง สู่พื้นดิน
เขียนโดย ราชิต สุพร ที่ 19.8.53

3 ความคิดเห็น:

  1. ราชิต สุพร19 สิงหาคม 2553 เวลา 07:43

    ความเหงาเพราะคิดถึงยังดีกว่าเหงาเพราะไม่มี

    ตอบลบ
  2. Unknown19 สิงหาคม 2553 เวลา 07:50

    เหงา...ไม่ใช่เพราะไม่มีใคร
    แต่เหงา...เพราะคิดถึงใครอยู่ต่างหาก

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ7 ธันวาคม 2554 เวลา 02:42

    เหงา..แต่ไม่รู้ว่าำ..กำลังคิดถึงใคร
    บางที..ก็คิดถึงใครก็ยังตอบตัวเองไม่ได้..เฮ้อ..!!

    ตอบลบ

สมัครสมาชิก: ส่งความคิดเห็น (Atom)
 
Creative Commons License
ผลงานนี้ ใช้สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า 3.0 ประเทศไทย.