วันจันทร์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
เปลือกหอยกับสายลม ... โดยครูป้อม
...นานมาแล้ว..
...ยังมีหอยตัวเล็กๆที่เกาะอยู่บนโขดหินริมทะเลตัวหนึ่ง..เป็นเพื่อนกับสายลมแม้มันจะไม่เคยเดินทางไปไหนเลย แต่หอยก็ได้รับรู้เรื่องราวของชีวิตอื่น...
...ความงดงามของพื้นดินและท้องทะเลอันกว้างใหญ่จากสายลมผู้เดินทางไกลไปทุกหนทุกแห่ง ...
...ยังมีหอยตัวเล็กๆที่เกาะอยู่บนโขดหินริมทะเลตัวหนึ่ง..เป็นเพื่อนกับสายลมแม้มันจะไม่เคยเดินทางไปไหนเลย แต่หอยก็ได้รับรู้เรื่องราวของชีวิตอื่น...
...ความงดงามของพื้นดินและท้องทะเลอันกว้างใหญ่จากสายลมผู้เดินทางไกลไปทุกหนทุกแห่ง ...
"ฉันช่างโชคทีเสียนี่กะไร" มันบอกตัวเองเช่นนั้นเสมอ
"ได้อยู่บ้านเล็กๆที่อบอุ่นในโลกกว้างใหญ่ได้ฟังเรื่องราวสนุกสนานและมีเพื่อนแสนดี"
...ไม่มีใครรู้ว่าเพราะเหตุใดสายลมผู้ยิ่งใหญ่จึงพอใจคบหาหอยตัวเล็กๆ เป็นเพื่อนและแวะมาเยี่ยมเยียนอยู่เสมอทุกครั้งที่เล่าเรื่องราวต่างๆ ซึ่งพบไปเจอมาจบลง ...
...สายลมก็จะหยุดนิ่งเพื่อรับฟังสิ่งละอันพันละน้อยที่หอยตัวเล็กๆ...
...ได้ค้นพบจากการอยู่กับที่ของมันซึ่งเป็นสิ่งที่สายลมไม่เคยรู้มาก่อน ...
...สายลมก็จะหยุดนิ่งเพื่อรับฟังสิ่งละอันพันละน้อยที่หอยตัวเล็กๆ...
...ได้ค้นพบจากการอยู่กับที่ของมันซึ่งเป็นสิ่งที่สายลมไม่เคยรู้มาก่อน ...
"การออกเดินทางทำให้ได้พบเจอสิ่งต่างๆมากมาย แต่บางทีการพักนิ่งๆอยู่กับที่...
ในบ้านหลังเล็กอันอบอุ่นเพื่อปล่อย ความคิดให้เดินทางบ้างก็คงจะดีไม่น้อย" สายลมรำพึง ...
ในบ้านหลังเล็กอันอบอุ่นเพื่อปล่อย ความคิดให้เดินทางบ้างก็คงจะดีไม่น้อย" สายลมรำพึง ...
...หอยตัวเล็กๆมีความสุขกับเรื่องราวที่ได้ยินมาจากสายลม ...
...และสายลมก็มีความสุขที่ได้ฟังสิ่งต่างๆจากมันเช่นกัน ...
...และสายลมก็มีความสุขที่ได้ฟังสิ่งต่างๆจากมันเช่นกัน ...
"ฉันกำลังจะจากไปในไม่ช้า อยากบอกให้รู้ว่า ฉันมีความสุขกับการเป็นเพื่อนของท่านเสมอ แต่ก็รู้สึกดีใจที่ตอนนี้ฉัน จะได้ออกเดินทางไปที่แห่งใหม่ด้วยตัวเอง" หอยตัวเล็กกล่าว
"แม้ฉันไม่อาจอยู่เล่าเรื่องต่างๆให้ท่านฟังได้อีกแต่เปลือกหอยซึ่งเป็นเสมอนบ้านของฉันยังคงอยู่ แม้ยามใดที่ท่าน อยากอยู่นิ่งๆ ลำพังกับตัวเอง ลองเข้ามาในเปลือกหอย บางที่ท่านอาจพบบางสิ่งบางอย่างหรืออาจไม่พบอะไรเลย แต่อย่างน้อยท่านจะมีความสุขในบ้านหลังเล็กอันอบอุ่นนี้ "
"ฉันจะรำลึกถึงเจ้าตลอดไป"
...สายลมกล่าวเบาๆ และออกเดินทางไปไกลแสนไกล เพื่อคลายความโศกเศร้า ...
...เมื่อกลับมายังท้องทะเลอีกครั้ง สายลมทำตามคำแนะนำของหอยตัวเล็กๆ...
...และถือเอาเปลือกเป็นเสมือน บ้าน...
...เมื่อกลับมายังท้องทะเลอีกครั้ง สายลมทำตามคำแนะนำของหอยตัวเล็กๆ...
...และถือเอาเปลือกเป็นเสมือน บ้าน...
...นับแต่นั้นมา ถ้าหากเราเอาเปลือหอยมาแนบหู แล้วลองฟังดู...
...เราจะได้ยินเสียงของสายลม ที่กำลังเล่าเรื่องราวอันแสนมหัศจรรย์...
...ให้ใครบางคนได้ยิน ก็เป็นได้...
...เราจะได้ยินเสียงของสายลม ที่กำลังเล่าเรื่องราวอันแสนมหัศจรรย์...
...ให้ใครบางคนได้ยิน ก็เป็นได้...
...เราอาจต้องจากพรากบางสิ่งบางอย่าง...
...แต่นั่นก็มิใช้เรื่องที่น่าเศร้าโศกเสียใจเสมอไป...
...แต่นั่นก็มิใช้เรื่องที่น่าเศร้าโศกเสียใจเสมอไป...
...มีความสุขกับทุกวันนะครับทุกคน...
ขอขอบคุณ "นิทาน"
ครูป้อม คนล่าฝัน
วันอาทิตย์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
วันเสาร์ที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
Baobab ... โดยครูป้อม
ต้นไม้ที่มหัศจรรย์ที่สุดก็คือต้น Baobab หรือต้นขนมปังลิง! (monkey bread tree) สามารถเติบโตได้ถึง 100 ฟุตและกว้าง 35 ฟุต สิ่งแปลกประหลาดของต้นไม้นี้ก็คือ ภายใต้ลำต้นที่บวม นี้คือ ที่เก็บน้ำที่จุได้มากถึง 120,000 ลิตร ไว้ใช้ในสภาวะอากาศแห้งแล้ง..
ขอขอบคุณ "ต้นไม้"
ครูป้อม คนล่าฝัน
วันศุกร์ที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
สุขได้..ถ้าใจรู้จัก.."พอ" ... โดยครูป้อม
ทุกวันนี้มีความเชื่อที่แพร่หลายว่าคนเราจะก้าวหน้าได้ต้องมีความโลภ
เพราะความโลภจะผลักดันให้ เกิดความขยันขันแข็ง
บางคนพูดไปถึงขั้นว่า ถ้าอยากรวยก็ต้องเป็นหนี้เยอะ ๆ
เพราะเมื่อเป็นหนี้แล้ว จะอยู่นิ่งเฉย นั่งเล่นนอนเล่นไม่ได้
ต้องตั้งหน้าทำงานหาเงินเพื่อใช้หนี้ในที่สุดก็จะรวยไปเอง..
คำพูดข้างต้นถูกต้องเพียงครึ่งเดียว ตรงที่บอกว่าคนเราจะร่ำรวย
หรือประสบความสำเร็จได้ต้องขยันขันแข็ง
แต่ ความขยันนั้นไม่จำเป็นต้องขับเคลื่อนด้วยความโลภเสมอไป
มีคนเป็นอันมาก ที่เมื่อถูกกระตุ้นให้เกิดความโลภแล้ว ก็เข้าหาการพนัน
หรือหนักกว่า นั้นคือลักขโมยและฉ้อโกง
เพราะคิดว่าวิธีเหล่านั้นเป็นทางลัดที่จะทำให้ รวยเร็ว ๆ
ในสายตาของคนเหล่านั้น (ซึ่งมีอยู่มากมายในเมืองไทย)
การ ขยันทำงานเป็นวิธีที่ให้ผลช้า
แต่ก็อย่างที่เรารู้กัน คนที่หมกมุ่นกับการพนัน ลักขโมย หรือฉ้อโกงแล้ว
แทนที่ชีวิตจะเจริญก้าว หน้า กลับเสื่อมถอยและตกต่ำไม่ช้าก็เร็ว..
ไม่ใช่ความโลภดอก แต่เป็นความพอเพียงต่างหากที่ทำให้ชีวิตเจริญก้าวหน้า
ทุกวันนี้เราพูดถึงความพอเพียงกันมาก แต่เข้าใจกันน้อย..
ความพอเพียงที่จะทำให้ชีวิต ก้าวหน้าได้ หมายถึง
ความพอเพียงในการบริโภคเป็นเบื้องต้น..
มีเงินมากเท่าไรก็ตามแต่หากจับจ่ายใช้สอยไม่หยุด เอาแต่ “เที่ยว” และ “เล่น” (เช่น เที่ยวห้าง เที่ยวสถานบันเทิง เล่นการพนัน เล่นหวย ฯลฯ) สักวันก็ต้องยากจนหรือมีหนี้สินท่วมตัว ในทางตรงข้าม ความประหยัดมัธยัสถ์จับจ่ายใช้สอยหรือบริโภคอย่างรู้จักประมาณไม่ฟุ่มเฟือย เป็นหนทางสู่ความเจริญก้าวหน้า..
เพราะความโลภจะผลักดันให้ เกิดความขยันขันแข็ง
บางคนพูดไปถึงขั้นว่า ถ้าอยากรวยก็ต้องเป็นหนี้เยอะ ๆ
เพราะเมื่อเป็นหนี้แล้ว จะอยู่นิ่งเฉย นั่งเล่นนอนเล่นไม่ได้
ต้องตั้งหน้าทำงานหาเงินเพื่อใช้หนี้ในที่สุดก็จะรวยไปเอง..
คำพูดข้างต้นถูกต้องเพียงครึ่งเดียว ตรงที่บอกว่าคนเราจะร่ำรวย
หรือประสบความสำเร็จได้ต้องขยันขันแข็ง
แต่ ความขยันนั้นไม่จำเป็นต้องขับเคลื่อนด้วยความโลภเสมอไป
มีคนเป็นอันมาก ที่เมื่อถูกกระตุ้นให้เกิดความโลภแล้ว ก็เข้าหาการพนัน
หรือหนักกว่า นั้นคือลักขโมยและฉ้อโกง
เพราะคิดว่าวิธีเหล่านั้นเป็นทางลัดที่จะทำให้ รวยเร็ว ๆ
ในสายตาของคนเหล่านั้น (ซึ่งมีอยู่มากมายในเมืองไทย)
การ ขยันทำงานเป็นวิธีที่ให้ผลช้า
แต่ก็อย่างที่เรารู้กัน คนที่หมกมุ่นกับการพนัน ลักขโมย หรือฉ้อโกงแล้ว
แทนที่ชีวิตจะเจริญก้าว หน้า กลับเสื่อมถอยและตกต่ำไม่ช้าก็เร็ว..
ไม่ใช่ความโลภดอก แต่เป็นความพอเพียงต่างหากที่ทำให้ชีวิตเจริญก้าวหน้า
ทุกวันนี้เราพูดถึงความพอเพียงกันมาก แต่เข้าใจกันน้อย..
ความพอเพียงที่จะทำให้ชีวิต ก้าวหน้าได้ หมายถึง
ความพอเพียงในการบริโภคเป็นเบื้องต้น..
มีเงินมากเท่าไรก็ตามแต่หากจับจ่ายใช้สอยไม่หยุด เอาแต่ “เที่ยว” และ “เล่น” (เช่น เที่ยวห้าง เที่ยวสถานบันเทิง เล่นการพนัน เล่นหวย ฯลฯ) สักวันก็ต้องยากจนหรือมีหนี้สินท่วมตัว ในทางตรงข้าม ความประหยัดมัธยัสถ์จับจ่ายใช้สอยหรือบริโภคอย่างรู้จักประมาณไม่ฟุ่มเฟือย เป็นหนทางสู่ความเจริญก้าวหน้า..
ขอขอบคุณ "พระไพศาล วิสาโล"
ครูป้อม คนล่าฝัน
วันพฤหัสบดีที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
ขำๆกัน..วันละนิด(29) ... โดยครูป้อม
.
ณ คลีนิคแห่งหนึ่งมีไอ้หนุ่มเดินเข้ามาปรึกษาหมอเกี่ยวกับขนาดของตัวเอง ....
หมอ : มีอะไรให้ช่วยหรอ
หนุ่ม : ผมมาผ่าตัดให้มันใหญ่ขึ้นนะ
หมอ : ขนาดของคุณเท่าไหร่ละ
หนุ่ม : สองนิ้ว(เอาออกมาให้ดู)
หมอ : แล้วมันสู้ไหม
หนุ่ม : สู้
หมอ : งั้นแลกกับแปดนิ้วของหมอแต่ไม่สู้ไหมละ!!!
ขอขอบคุณ "คุณหมอ"
ครูป้อม คนล่าฝัน
