นิทาน..ตอน เด็นกับต้นแอปเปิ้ล ... โดยครูป้อม

 เป็นนิทานที่ครูใหญ่เคยให้ผมอ่านเมื่อไม่นานมานี้และเป็นเรื่องที่สอนแง่คิดในอีกมุมหนึ่งของพลกรโลกเราเองกับสิ่งแวดล้อมนี้นะครับ สรุปเป็นใจความนิทานได้ดังนี้..

นานมาแล้ว ในป่า มีต้นแอปเปิ้ลอยู่ต้นหนึ่ง เด็กชายคนหนึ่งที่ชอบวิ่งเล่นรอบ ๆ ต้นแอปเปิ้ล ทุกวัน แต่เวลาผ่านไป เด็กชายคนนั้นโตขึ้นและไม่ได้มาเล่นที่ต้นแอปเปิ้ลทุกวันเหมือนก่อน.

วันหนึ่งเด็กชายคนนั้นกลับมาพร้อมท่าทางเหงาหงอย

"มาเล่นกันเถอะ" ต้นแอปเปิ้ลชวน

"ฉันไม่ใช่เด็กอีกแล้ว ฉันไม่อยากเล่นที่ต้นแอปเปิ้ลอีกแล้ว ฉันอยากเล่นของเล่นแต่ไม่มีเงินซื้อ" เด็กชายตอบ

"เสียใจด้วย ฉันก็ไม่มีเงิน แต่มีลูกแอปเปิ้ล เธอเก็บไปขายได้นะ จะได้มีเงิน" ต้นแอปเปิ้ลพูด

แล้วเด็กชายคนนั้นก็เก็บ ลูกแอปเปิ้ลจนหมดต้น แล้วจากไป ...

วันหนึ่งเด็กชายกลับมา

"มาเล่นกันเถอะ" ต้นแอปเปิ้ลชวน

"ฉันไม่มี เวลาเล่นแล้ว ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัว ต้องสร้างบ้าน เธอช่วยฉันได้ไหม" เด็กชายตอบ

"เสียใจด้วย ฉันไม่มีบ้านให้เธอ แต่เธอตัดกิ่งของฉันไปทำบ้านของเธอได้นะ" ต้นแอปเปิ้ลตอบ

เด็กชายในอดีตยิ้มด้วยความดีใจ พร้อมกับตัดกิ่งต้นแอปเปิ้ลไปจนหมด แล้วจากไป ...

วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กชายคนนั้นกลับมาอีกครั้ง

"มาเล่นกันเถอะ" ต้นแอปเปิ้ลชวน

"ฉันแก่มากจนเล่นไม่ไหวแล้ว ฉันอยากแล่นเรือ เพื่อพักผ่อนในช่วงสุดท้ายของชีวิต มีเรือให้ฉันยืมไหม"

"ใช้ลำต้นของฉัน ไปสร้างเรือสิ เธอจะได้มีเรือตามที่ต้องการ"

เด็กชายจึงตัดลำต้นไปสร้าง เรือ และแล่นเรือออกไป โดยไม่ได้กลับมาอีกนาน...

สุดท้ายหลายปีผ่านมา เด็กชายก็กลับมา
"ฉันเสียใจด้วย ฉันไม่มีอะไรจะให้เธออีกแล้ว เหลือแต่รากที่กำลังจะตายของฉันเท่านั้นเอง" ต้นแอปเปิ้ลกล่าวด้วยเสียงร้องไห้
"ฉันไม่ต้องการอะไรมากหรอก นอกจากเอนกายพักผ่อน เพราะฉันเองก็เหนื่อยล้ามาหลายปีแล้ว" เด็กชายตอบ
"ดีเลย รากไม้ นี่แหละ คือที่ ๆ ดีที่สุดที่เธอจะเอนกายนอนลงมา จงพักผ่อนเถิด" เด็กชายก็นั่งลง และต้นแอปเปิ้ลดีใจมากพร้อมยิ้มทั้งน้ำตา

ขอขอบคุณ "นิทาน"

ครูป้อม คนล่าฝัน