คุณยายแก้เข็ดหลานๆ ... โดยครูป้อม

                ในกาลครั้งหนึ่งยังมียายแก่คนหนึ่ง สามีเสียชีวิตส่วนลูกหลานก็แยกย้ายกันไปอยู่ที่อื่น ยายแก่ทำมาหากินอยู่ตัวคนเดียวด้วยความขยันขันแข็งมาตลอดแกเก็บเล็กผสมน้อย ใช้จ่ายอย่างกระเหม็ดกระแหม่ จึงสะสมเงินทองไว้ได้พอสมควร แกจึงไปซื้อไหเก่าใบหนึ่งมาใส่เงินนั้นไว้จะไปไหนก็จะอุ้มไหติดตัวไปด้วยและไม่เคยเปิดไหอวดใครเลย..

ครั้นเมื่อยายอายุมากขึ้นๆ ทำงานอย่างเดิมไม่ไหวลูกหลานซึ่งพากันคิดว่ายายแก่คงจะต้องมีทรัพย์สมบัติมาก จึงพากันมารับยายแก่ไปอยู่ด้วย ยายแก่ก็รู้เท่าทันแต่ก็ทำเฉยเสีย ช่วยลูกหลานทำงานสุดกำลัง เพื่อไม่ให้ลูกหลานดูถูกได้ว่าเสียข้าวสุกเปล่าหรือเกาะเขากิน..

จนวันหนึ่งแกลงไปดายหญ้าทำสวนอยู่คนเดียว แดดก็จัดแกรู้สึกปวดหลังเป็นกำลังถึงกับล้มฟาดไปไม่รู้ตัวหมดสติอยู่กลางแดดเป็นเวลานานกว่าลูกหลานจะมาพบและช่วยกันอุ้มเข้าบ้าน เมื่อแกฟื้นขึ้นมาปรากฏว่าแกเป็นอัมพาตพอจะพูดและเคลื่อนไหวได้บ้าง รักษาอยู่เป็นเวลานานก็ไม่ทุเลา แกใช้เงินที่แกสะสมไว้เป็นค่ารักษาจนหมด ลูกหลานทั้งหลายพากันเดาว่ายายแก่คงใช้เงินรักษาจนหมดตัวแล้วจึงพากันตีตัวออกห่าง..

ในที่สุดเพื่อนบ้านแถวนั้นทนไม่ได้จึงผลัดกันมาดูแลยายแก่ แต่ทุกคนก็มีหน้าที่การงานต้องทำจะมาพยาบาลอยู่นานก็ไม่ได้ ยายแก่จึงต้องช่วยตัวเองซะส่วนมาก จะไปถ่ายอุจระก็ไม่ได้ ไหของแกเมื่อเงินทองหมดก็ยังว่างเปล่าอยู่ แกจึงถ่ายอุจระไว้ในไหนั้นทุกวันแล้วก็ปิดฝาไว้..

เมื่อมีชาวบ้านมาเยี่ยมแกก็เริ่มคุยอวดชาวบ้านว่าความจริงเงินของแกก็ยังพอจะมีเหลือ 

"ฉันกันเงินของฉันไว้ส่วนหนึ่งเอาไว้ตอนเข้าตาจนไม่เชื่อลองโยกไหดูสิ"  

ชาวบ้านต่างก็ลองเอามือผลักไหดูก็เชื่อว่ามีเงินอยู่ในนั้นแน่ พอกลับบ้านต่างคนก็ต่างไปเล่าต่อๆกัน
"ยายแก่แกยังมีเงินเหลืออยู่ไม่น้อยเลยไหที่ใส่ไว้หนักอึ้งทีเดียว"

ความนี้ในที่สุดก็ไปเข้าหูหลานๆของยายแก่ ด้วยความละโมบจึงพากันกลับมาคอยรับใช้ยายแก่อีก ต่างคนก็ชิงกันเอาใจยายแก่ เพราะหวังจะครอบครองทั้งทองและเงินในไหต่อมาไม่นานยายแก่ก็ถึงอายุขัย หลานๆก็จัดงานศพเสียงดงาม..

               เมื่อเสร็จจากงานศพแล้วลูกหลานทุกคนก็ต่างคิดบัญชีค่าใช้จ่าย เพื่อจะได้แบ่งเงินในไหว่าใครได้ส่วนแบ่งมาก ใครได้น้อย พอคิดบัญชีเสร็จแล้วก็ยังทะเลาะกันจนยุติไม่ได้ เพราะต่างคนก็อยากจะได้มาก ไม่มีใครยอมใคร ในที่สุดก็ตกลงให้เปิดไหก่อนเพื่อจะนับเงินทอง แต่แล้วทุกคนก็ต้องผิดหวัง..

เพราะ..

พอเผยอฝาไหออกกลิ่นอุจระก็เหม็นคลุ้งจนทุกคนผงะหงายลูกหลาน ทุกคนเสียรู้ยายแก่เสียแล้ว...

ขอขอบคุณ "ไหคุณยาย"

ครูป้อม คนล่าฝัน