วันเสาร์ที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2554

จินตนาการ - ความสนุกของอุปสรรค - การหลีกหนีปัญหา

จินตนาการอันบรรเจิดบ่อยครั้ง
มักจุผุดมาจาก ความสงบนิ่ง ลุ่มลึกของจิตใจอันสงบ เยือกเย็น
การครุ่นคิดใคร่ครวญ ทำให้จินตนาการเราละเอียด แยบยลมากขึ้นเสมอ.

ก้าวย่างทางเดินของเราทุกคนย่อมจะต้องพบเจอกับอุปสรรคต่างๆ นานา
อุปสรรคเป็นความสนุกของชีวิตที่เราทุกคนต้องเรียนรู้ 
เพื่อก้าวผ่านพ้นมัน ด้วยความสนุกของห้วงชีวิตหนึ่งของเราเอง.


การหลีกหนี การหลีกเลี่ยง ไม่กล้าที่จะเผชิญปัญหา
ทำเช่นนี้บ่อยครั้ง คนๆ นั้นจะอ่อนแอลงทุกวัน
จนชีวิตนั้น จะไม่กล้าเผชิญหน้ากับ 'ปัญหา' ใดเลย.

วันพฤหัสบดีที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2554

คลื่น : อุปสรรค แห่งความสวยงามของท้องทะเล

   คลื่นทะเล คือ อุปสรรคของคนขับเรือ แต่ทุกครั้งที่มีคลื่นก็ทำให้ท้องทะเลที่เงียบสงบ ดูสวยงามมากยิ่งขึ้น
ส่วนชีวิตของคนเราคลื่นนั้นก็เปรียบเหมือนปัญหาและอุปสรรคต่างๆ เมื่อได้เผชิญก็ทำให้คนเรา แข็งแกร่งขึ้นมาได้ 
"ทะเลสวยย่อมมีคลื่น ชีวิตจะราบรื่น ต้องมีอุปสรรค"

วันเสาร์ที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2554

ความอ่อนแอในกาลเวลา..

หยดน้ำตามักจะหลั่งไหลรินออกมาทุกครั้ง
มักจะผูกโยงกับความรักความผูกพันเสมอ.


เรามักจะคิดไปเองเสมอว่า
เวลาที่เรามีความสุข เวลานั้นแสนสั้นเหลือเกิน
ส่วน..เวลาที่เรามีความทุกข์ เวลานั้นแสนยาวนาน..


ทุกครั้งที่เราก้าวข้าวอุปสรรคมาได้คราใด
เราหารู้ไม่ว่า..เราได้บทเรียนของชีวิตอันมีคุณค่ายิ่งเสียแล้ว.


แต่ละวินาทีที่ผ่านไป ชีวิตของเราต้องได้บทเรียนชีวิตเพิ่มขึ้นมิใช่หรือ?
แต่ทำไมเล่า! ห้วงเวลาที่มวลมนุษย์ได้รับเพิ่มขึ้น อายุเพิ่มขึ้น แต่กลับทำให้มนุษย์เราส่วนใหญ่
มีความคิดไปเองว่า..ตัวของเราทำไม่ได้หรอก! อุปสรรคมีตั้งมากมายเหลือเกิน
หรือ...เมื่อเราเติบโตขึ้น ความคิดของเราแคบลง แคบทั้งความมุ่งมั่นและความกล้า...

(มนุษย์เราช่างอ่อนแอลงทุกวัน..)

วันจันทร์ที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2554

วิถีชีวิต ต่อสู้กับชีวิต ยอมรับทุกสภาวะที่เป็นจริง...

คนทุกคนย่อมมีวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน เราจึงไม่ควรสร้างปมด้อยให้กับตัวเอง
ด้วยการเปรียบเทียบชีวิตของตนเองกับชีวิตของผู้อื่น.


เราต้องไม่ย่อท้อในการต่อสู้กับชีวิต ประหนึ่งว่าวที่ขึ้นสูงได้ เพราะต้านกระแสลม..


จงมองโลกตามสภาพความเป็นจริงที่มีทั้งความดีและความเลว มีนักบุญและคนบาป
ถ้าหากเรามองทุกสิ่งชัดเจน เราจะเข้าใจธรรมชาติที่แท้จริงของสรรพสิ่ง...

วันพุธที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2554

นายพรานกับหมูป่า



    มีนายพรานคนหนึ่งเดินเข้าไปในป่า นายพรานคนนี้ได้ไปว่างกับ ดักในป่าเผอิญมีหมูป่าตัวหนึ่งเดินไปติดกับของนายพรานเข้าจึงคิดหาวิธีที่จะหลุดออกจากบวงนี้และเวลาต่อมานายพรานก็เดินมาเจอหมูป่า
หมูป่าตกใจมากก็เลยหลุดออกจากบวงของนายพรานได้และวิ่งเข้าไปในป่าหนาม
นายพรานจึงวิ่งตามเข้าไป แต่ตาของนายไปติดกับหนามทำให้หมูป่าลอดตัวไปแล้วนายพรานก็หาตาของตัวเอง
   นายพรานหาตาตัวเองอยู่ตั้งนานและแล้วนายพรานก็พบตาของตัวเองนายพรานได้นำลูกตาของตัวเองมาใส่ให้เข้าที่ีแต่เผอิญนายพรานใส่ลูกตาผิดด้านทำให้นายพรานมองเห็นข้างในของตัวเองและทำให้นายพรานอวกแตก แล้วนายพรานก้เดินกลับบ้านไปในที่สุด

วันพุธที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2554

อุปสรรค ความยากลำบาก คนชนะ...

มนุษย์เราพานพบอุปสรรคทุกวัน คนที่พ่ายแพ้ คือ 
คนที่ใจยอมแพ้ก่อนที่จะสู้ ความเจ็บปวด ความขมขื่น.


คความยากลำบากของอุปสรรคเป็นด่านที่ขวางทางเราทุกคน 
ช้า หรือ เร็ว เราก็ต้องพานพบมันทุกคน..


คนชนะไม่ได้ชนะเพราะเก่งกว่า แต่เพราะไม่ยอมแพ้
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...

วันอาทิตย์ที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2554

ผมบอกรักพ่อของผมช้าไปหน่อย...

คุณพ่อของผมเสียชีวิตเมื่อปี พ.ศ.2545 ผมเรียนอยู่ชั้น ม.4 พี่สาวของผมสอบ Entrance ติดที่มหาวิทยาลัยมหาสารคามพอดี หลังจากที่คุณพ่อเสียชีวิตได้เพียงสัปดาห์กว่าๆ ขณะนั้นเองทั้งพี่สาวและผมเอง คิดในใจว่า..เราคงหมดสิทธิ์เรียนต่อมหาวิทยาลัยฯ กันแน่ๆ
แต่สุดท้ายพี่สาวและผมก็ได้เรียนต่อ และทั้งสองคนเราก็เรียนจบได้รับปริญญาตรีกันจนสำเร็จ ส่วนหนึ่งก็มาจากเงินขายข้าวแกงของคุณแม่
บางครั้งแม่ต้องยอมอดเพื่อส่งเงินให้ลูกทั้งสองได้มีเงินใช้ ในระหว่างเรียนเป็นนักศึกษากันอยู่ หวังจะให้ลูกได้เรียนสูงๆ จะไม่ต้องมาทำงานที่ลำบากเช่นดังตัวเอง(แม่)
สำหรับผมแล้ว คำว่า 'แม่ + พ่อ' ในความรู้สึกของผมแล้วท่านเป็นมากกว่าความรัก เป็นการเรียนรู้ชีวิตอย่างหนึ่ง บางสิ่งฝั่งอยู่ในจิตใต้สำนึกของผมตลอดมา แต่บางสิ่งที่ผมน้อยใจตัวเองอย่างยิ่งเลยครับ คือว่าทั้งชีวิต "ผมยังไม่เคยบอกว่า'รัก'พ่อเลยสักครั้ง!" แต่คุณพ่อบอกรักผมจนกลายเป็นเรื่องปกติ
เมื่อครั้งที่พ่อผมได้จากไปอย่างถาวร ผมกลับมานั่งครุ่นคิดว่าผมได้สูญเสียโอกาสและเวลา ที่งดงามที่สุดไปครั้งหนึ่งของห้วงชีวิตไปตลอดกาล..
เมื่อเรารักใครก็ควรแสดงออกมาให้เขารู้ แต่อย่างน้อยผมก็ยังมีคุณแม่ มีพี่สาว และญาติพี่น้อง ฯลฯ ที่ยังค่อยอยู่เคียงข้างตัวผม ให้ผมได้บอกรักอยู่เสมอ
หวังว่าใครที่ยังมีเวลาและโอกาสดีๆ ที่ยังมีทั่งคุณแม่คุณพ่อให้บอกรัก ก็ให้รีบบอกท่านนะครับ ก่อนที่คุณแม่ คุณพ่อ ของคุณจะไม่ได้ยินคำบอกรักนั้น อย่างนิรันดร์...