วันจันทร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2554

ห้วงเวลาชีวิตหนึ่งของเรา ก็เหมือนใบไม้ที่กำลังร่วงหล่น

สายลม แผ่วเบา  ท่ามกลางแสงแดดทอประกาย  ใต้ร่มเงาของไม้ใหญ่  ใบไม้ค่อยๆ ร่วงหล่น..ตามแรงลม  พลันคิดว่า..ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้แน่นอน  เมื่อถึงเวลาอันสมควรใบไม้ก็ล่วงหล่นจากต้น  ไม่ต่างกับคน มีพบย่อมมีจากเป็นธรรมดา  อาการของคนหมดใจ  คงมีชีวิตอยู่เพื่อรอวันจากไป  จิตใจที่ถูกกระทำซ้ำๆ  เจ็บปวดกับเรื่องราวทำร้ายจิตใจ  จะทนได้นานสักเท่าไร  จากเจ็บมากมายค่อยๆ กลายเป็นชาชิน  อย่าแปลกใจกับท่าทีที่เฉยชา  และแววตาที่สิ้นหวัง  อย่าเสียใจ..กับการพลัดพราก  เมื่อถึงเวลา ใบไม้ย่อมร่วงหล่น  แต่ไม่นาน ก็จะมีใบไม้ใบเล็กๆ มาแทนที่  และจะวนเวียนอยู่เช่นนี้เสมอไป ฉันคือ..ใบไม้..ใบหนึ่ง


1 ความคิดเห็น:

  1. ชีวิตคนไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน มีเกิด ตั้งอยู่ และดับไป คือการสูญสลายที่เป็นอนิจจัง.....
    แต่ใบไม้....เมื่อร่วงหล่นไปก็มีใบใหม่มาทดแทนคือวัฏจักร
    อย่าท้อถอยและอย่าท้อแท้....กับชีวิต เพราะคนเราเกิดได้แค่หนเดียว

    ตอบลบ