วันพุธที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2554

หยดน้ำ

   กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหยดน้ำ หยดหนึ่ง อยากเดินทางไปยังดินแดนแสนไกลโผ้น
หยดน้ำหยดนี้ก็เดินทางไปเรื่อยๆ ตามชีวิตของนักเดินทาง..
ความงดงามสดใสของหยดน้ำยังเหมือนเดิม ความสุขของหยดน้ำก็กลับมาเป็นห้วงเวลา ตามต้องการของใจปรารถนา มาสู่..
หยดน้ำ หยดแล้วหยดเล่า ร่วงลงมา กระทบยอดหญ้าและดอกไม้มากมาย เสียงของสายฝนกำลังร่ำร้อง เหล่าต้นไม้น้อยใหญ่กำลังขานรับดวงใจที่หายไป สายลมพัดพา ตามหาดวงใจในฟ้าที่มืดหม่น แต่ไร้เสียตอบกลับ หยดน้ำจึงหล่นลงมาพร้อมดวงใจที่โศกเศร้า แต่สายลมไม่รู้..
ในนั้น..ในหยดน้ำมากมายมันได้ซ่อนข้อความบางอย่างไว้ จากฟ้าถึงสายลมปริศนานานา ถูกส่งผ่านสายน้ำที่เรียบง่าย ไหลลงมา มาเป็นสายค่อยๆริน ค่อยๆโปรยปราย เสียงหนึ่งจึงแว่วมา..


"จะรอนะ ณ สถานที่ไม่อาจจะรอได้ ฉันจะอยู่ที่นั่นหาฉันให้เจอ ฉันไม่ได้ทิ้งเธอไป แต่เธอต่างหากที่ทิ้งฉันไป มาหาฉัน ณ ที่เดิม ฉันจะอยู่ที่นั่น ที่ๆไม่อาจจะรอเธอได้ ฉันจะรอเธอ ณ ที่นั่น สายลม"


ลมจะพัดหายไปในกับหยดน้ำบนยอดหญ้าเสียงเพลงจะถูกบรรเลงอย่างไร้ทำนองท้องฟ้าจะขุ่นมัว ในวันที่สดใส

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น