ทุกครั้งที่เรา...

ทุกครั้งที่เรารู้สึกไม่สมหวังกับเรื่องบางเรื่อง
สิ่งเดียวที่เราต้องการจะได้รับมา
เพื่อทดแทนความรู้สึกผิดหวังนั้น
ก็คือ กำลังใจ
หากแต่กำลังใจที่เราอยากได้
มักเป็นกำลังใจที่คนอื่นให้เรา...
ไม่ใช่กำลังใจที่เราให้กับตัวเอง
ทุกคนรู้ว่าเราสามารถให้กำลังใจตัวเองได้
แต่เราก็มักไม่ทำ
ทุกคนมีสองมือเอาไว้เช็ดน้ำตา
แต่กลับอยากให้คนอื่นมาเช็ดให้มากกว่า
ทุกคนที่หกล้มสามารถลุกขึ้นมายืนอีกครั้งได้
ด้วยแรงกำลังที่เหลือของตัวเอง
แต่บางครั้งเราก็กลับนั่งฟุบร้องไห้อยู่ตรงนั้น
เพราะอยากรอให้มีใครสักคนมาฉุดดึงเรา ให้ลุกขึ้นมากกว่า
หากว่าในช่วงเวลานั้น มีคนนั้นอยู่ข้างๆเราก็ดีไป
แต่หากว่ามันไม่มี...
แล้วเราจะต้องรอคอยกำลังใจไปอีกนานแค่ไหน
ถ้าหากว่าช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต
ไม่มีใครสักคนที่พร้อมจะมานั่งปลอบใจ และอยู่เคียงข้างเรา
เราจะก้าวเดินไปข้างหน้าได้อย่างไร...
หากไม่รู้จักให้กำลังใจตัวเอง
ทุกครั้งที่เราต้องร้องไห้
ผิดหวัง หรือ ล้มลง
อย่างเพียงมองหาคนอื่นมาฉุดเราให้ลุกขึ้น
แต่จงปลุกกำลังใจภายในจิตใจของตัวเอง
ให้ลุกขึ้นมายืนอยู่เคียงข้างเราให้ได้