วันเสาร์ที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2555

รัก..ความ..

ความรักนั้น ของฉันยังคงอยู่..
มิได้จางไปไหน.......

วันพฤหัสบดีที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2555

คง..

ไม่ต้องไปพยายาม "ลืมใคร" ให้ได้
เพราะมันไม่มีทางลืมคนที่เคยผ่านเข้ามาในใจได้หรอก
แต่..ที่มันจะทำได้ง่ายมากกว่า ก็คือ บอกกับตัวเองให้
" จำให้ได้ " ว่าอยากจะกลับไปเจ็บ เหมือนเดิมอีกมั้ยก็พอ !!!

วันอาทิตย์ที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ทุกครั้งที่เรา...

ทุกครั้งที่เรารู้สึกไม่สมหวังกับเรื่องบางเรื่อง
สิ่งเดียวที่เราต้องการจะได้รับมา
เพื่อทดแทนความรู้สึกผิดหวังนั้น
ก็คือ กำลังใจ
หากแต่กำลังใจที่เราอยากได้
มักเป็นกำลังใจที่คนอื่นให้เรา...
ไม่ใช่กำลังใจที่เราให้กับตัวเอง
ทุกคนรู้ว่าเราสามารถให้กำลังใจตัวเองได้
แต่เราก็มักไม่ทำ
ทุกคนมีสองมือเอาไว้เช็ดน้ำตา
แต่กลับอยากให้คนอื่นมาเช็ดให้มากกว่า
ทุกคนที่หกล้มสามารถลุกขึ้นมายืนอีกครั้งได้
ด้วยแรงกำลังที่เหลือของตัวเอง
แต่บางครั้งเราก็กลับนั่งฟุบร้องไห้อยู่ตรงนั้น
เพราะอยากรอให้มีใครสักคนมาฉุดดึงเรา ให้ลุกขึ้นมากกว่า
หากว่าในช่วงเวลานั้น มีคนนั้นอยู่ข้างๆเราก็ดีไป
แต่หากว่ามันไม่มี...
แล้วเราจะต้องรอคอยกำลังใจไปอีกนานแค่ไหน
ถ้าหากว่าช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต
ไม่มีใครสักคนที่พร้อมจะมานั่งปลอบใจ และอยู่เคียงข้างเรา
เราจะก้าวเดินไปข้างหน้าได้อย่างไร...
หากไม่รู้จักให้กำลังใจตัวเอง
ทุกครั้งที่เราต้องร้องไห้
ผิดหวัง หรือ ล้มลง
อย่างเพียงมองหาคนอื่นมาฉุดเราให้ลุกขึ้น
แต่จงปลุกกำลังใจภายในจิตใจของตัวเอง
ให้ลุกขึ้นมายืนอยู่เคียงข้างเราให้ได้

วันอาทิตย์ที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2555

คนเราสมัยนี้มีความหวังอยู่มากมาย  แต่เราก็ได้แค่หวังไม่ผิดหรอกเพราะ ความหวังไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรคนเราชอบรอคอยความหวังแต่มักจะไม่ทำอะไรเลย  ทำำให้ความหวังเลื้อนลอยไปและไม่เป็นจริง  
                                                     

                                           ทำไมเราไม่ทำให้ความหวังเป็นจริงซักทีละ

วันพฤหัสบดีที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2555


ชีวิตของคนเรานี่ก็ไม่แน้หนอ   ต้องการมีการปรับเปลี่ยนชีวิตใหม่อยู่เสมอ แต่รู้ว่าคนเรามักมีการจากลาและความโศกเศร้าที่ต้องจากลาหนูก็เป็นคนหนึ่งที่มีการจากลากับกลุ่มเพื่อนๆ โดยการแยกมาเรียนอีกโรงเรียน ซึ้งในตอนแรกหนูก็เสียใจเพราะการจากลาแต่พอนานๆหนูก็อยู่กัยมันได้  หนูเลยอยากบอกว่าทุกคนบนโลกใบนี้ยอมมีการจากลาแต่เราต้องอยู่กับมันให้ได้ เพราะมันจะเป็นความทรวจำที่เราเก็บไว้ตลอดไป

วันเสาร์ที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

บางครั้ง........ เหตุผล : ทัศนคติ

บางครั้ง.....เราก็เพียงหวังที่จะมีใครสักคนที่ "เป็นคนพิเศษ"
'คนพิเศษ' ..อาจไม่ใช่คนที่เราได้เจอบ่อยเท่าไหร่
แต่เป็นคนที่เราได้เจอแล้วสุขใจ ..และนั่งนับวันรอที่จะได้เจอ

บางครั้ง.................เราก้เผลทำร้ายกันและกันอย่างไม่รู้ตัว
ในเวลาที่เรากำลังเจ็บปวด...ก็คงมีคน‘สุข’ในเหตุการณ์เดียวกัน...
และจงจำไว้ว่า ‘เวลาเราสุข’ ... ก็คงมีใครบางคน ‘เจ็บปวด’

...โลกบันทึกอารมณ์ไว้สองด้านเสมอ
แค่เราเท่านั้น ‘ที่มองได้เพียงด้านเดียว’


ความไม่เข้าใจกัน ..ไม่ได้อยู่ที่ 'เหตุผล'
แต่ ..มันอยู่ที่ 'ทัศนคติ'

บางครั้ง................การแอบรัก ก็มีสุขกว่าการมีรักแบบเปิดเผย
"แอบรัก" คนบางคน .. กี่ปีกี่หน ก็ยังทน เก็บความในใจ
เธอไม่ต้องมารักกันก็ได้ .. ขอแค่ "ได้มอง" เธอตลอดไป .. ก็พอใจแล้ว

เวลา "เสียน้ำตา" ต่อให้ เงยหน้า .. "น้ำตา" มันก็ไม่หยุดไหล !!! ..
เช่นเดียวกับ "ความรู้สึก" ที่เสียไป .. ต่อให้ทำดีเเค่ไหน? มันก็ "ไม่เท่าเดิม"

วันจันทร์ที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2555

บางครั้ง - บางหน - บางเวลา - บางโอกาส = ความเข้าใจ!

ขอฟากฟ้า..เป็นตัวแทนของอ้อมแขน
ขอลมเย็น...เป็นตัวแทนสื่อภาษา
ขอแสงดาว...ระยิบระยับเป็นดวงตา
                                             ขอมองเธอ...อย่างห่วงหาและห่วงใย


เงยหน้า..มองบนฟ้า..หน่อยนะ
เผื่อจะเห็น..อะไรบางอย่างที่นั่น
แค่รู้ว่าเรา..มองดาวดวงเดียวกัน
แค่รับรู้..เพียงแค่นั้น..ก็สุขใจ                                                                                   

วันพุธที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ความผูกพันที่ให้เธอ + กำลังใจจากฉัน = เก็บความทรงจำ


จะคอยเป็นกำลังใจ...อยู่ข้างหลัง
รับรู้และรับฟัง...เรื่องราวของเธอเสมอ
ความห่างไกล...ก็ไม่อาจกางกั้น..ความผูกพันที่ให้เธอ
ขอเพียงรู้ไว้เสมอ..กำลังใจจากฉัน..มีให้เธอทุกนาที


จะกอดเก็บความทรงจำ ณ เวลานี้
ทุกเสี้ยวนาที..ที่มีเธอ..ร่วมทางฝัน
ใส่ในตะกร้า..ที่สานขึ้น..มาจากความผูกพัน
เราจะมีกันและกัน..บนเส้นทางตลอดไป
 


วันจันทร์ที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2555

รักและห่วงใย - ความผูกพันดีดี..ที่งดงาม = ความหลง : ความรัก


เธอ..เป็นคนเดียวที่ต้องการจะพบเจอ
เป็นคนเดียวที่ฉันเก็บไว้อยู่เสมอ..ในหัวใจ
เป็นคนเดียวที่ฉันคอย..รักและห่วงใย
เป็นคนเดียวที่เวลาจะผ่านไปแค่ไหน...ก็รอ



เคยคิดถึงอย่างไร...ก็เช่นเดิม
มีแต่..พูนเพิ่มทุกครั้ง...ที่ทวงถาม
ความรู้สึกที่มี...คือความผูกพันดีดี..ที่งดงาม
เธอจะเป็นทุกโมงยาม...ของความรักและห่วงใย



กล้าหาญที่จะมี"รัก"อย่ากลัวที่จะ"รัก"
แต่จงระมัดระวังความรัก อย่าให้ความ "รัก" ข้ามเส้นจนถึงความ "หลง"
เพราะ "ความหลง" คือรู้ไม่ทัน "ความรัก"
รักอย่างไม่เป็นทุกข์...คือ"รัก"ด้วย"ปัญญา" ไม่ใช่รักด้วย "ราคะ"

วันพฤหัสบดีที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ความรู้สึกดีดี : ด้วยถ้อยคำซึ้งซึ้ง


ไม่ว่าเธอจะอยู่ส่วนไหนของโลกใบนี้
ให้เชื่อเถอะว่า ความรู้สึกดีดี จะไปถามหา
จะมองเห็น..ได้หรือไม่..ด้วยสายตา
ภาพของเธอ..จะชัดเจน...ทุกเวลาในหัวใจ

 
บรรจงถ่ายทอด...ความคิดถึง
ด้วยถ้อยคำซึ้งซึ้ง...ส่งไปหา
ส่งไปทุกครั้ง...ทุกเวลา
ฝากความทรงจำ..ที่มีค่าไว้ในหัวใจ



วันพุธที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ฉัน - ปัญหา - เธอ = ?

(◕‿◕✿)
ชีวิตกับปัญหาเป็นของคู่กัน อุปสรรคสำคัญทำให้เราโตขึ้น
ยอมรับความเจ็บปวด ไม่ยึดติดอดีตที่เคยสุขและสวยงาม "สู่การยอมรับกับปัจจุบัน"
ไร้กังวลไปล่วงหน้ากับอนาคตที่ยังไม่ถึง



   ปัญหามี 2 ลักษณะ คือ
1 ปัญหา ที่แก้ไข ได้
2 ปัญหา ที่แก้ไข ไม่ได้
ถ้าแก้ไขได้ ไม่ต้องกังวล เพราะเราสามารถแก้ไขได้
ถ้าแก้ไขไม่ได้ ก็ไม่ต้องกังวลอยู่ดี เพราะกังวลไป ก็แก้ไขไม่ได้

ดาไลลามะ

                             ชีวิตคนเรามันสั้น ลืมให้ไว อภัยให้เร็ว
              ยิ้มให้เหมือนไม่เคยโกรธ หัวเราะเหมือนไม่เคยร้องไห้
รักเหมือนไม่เคยอกหัก!~
พึงระลึกในจิตเสมอว่า "สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้น ..ดี.. เสมอ"
 


“ฉันได้เรียนรู้ว่า..
ฉันควรเริ่มต้นที่จะเป็นผู้ให้มากกว่าที่จะรับ
ฉันควรเริ่มต้นที่จะให้รอยยิ้มกับคนรอบข้างมากขึ้นกว่าเดิม
ฉันควรเริ่มต้นพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไปอย่างมีเหตุผล
ฉันควรเริ่มต้นทำดีกับคนที่ฉันรักให้มากกว่าเดิม
(เพราะที่ผ่านมารู้สึกทำตัวไม่ดี)
ฉันควรเริ่มต้นให้อภัยกับเรื่องจุกจิกเล็กๆ น้อยๆ
ทำในสิ่งที่อยากทำอย่างมีความสุข
ทำในวันนี้โดยไม่มีรอที่จะมีวันพรุ่ง
ทำดีต่อกันเหมือนหนึ่งว่าอาจไม่มีวัน “พรุ่งนี้”

วันอาทิตย์ที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ฝาก - เรา - 'หมดแรงกาย-ใจ' - ดูแลกันและกัน.

ฝากฟ้า...ช่วยดูเธอยามไกลห่าง
ฝากดาว...ข่วยนำทางยามเธอหลง
ฝากจันทร์...บอกว่ามีคนหนึ่งคน
จะไม่หลง...หายไปกับกาลเวลา


แค่ฟากฟ้า...ที่กั้นไว้
แต่ไม่อาจขวางใจ...ที่ใกล้กว่า
แม้ไม่ได้คิดถึง...ทุกครั้งที่หลับตา
แต่คิดถึงทุกเวลา...ที่หายใจ


ฝากผ่านไปในสายฝน...
ผ่านเมฆหม่นบนท้องฟ้า...
...คิดถึงทุกเวลา...
ส่งกำลังใจมาหาทุกนาที
#_*_#
ทุกอณูวินาทีช่างมีค่า
ฉันเก็บความรู้สึกของ 'เรา' ไว้เป็นอย่างดี


รู้ไว้บนโลกใบนี้..ฉันส่งกำลังใจทั้งหมดที่มีมาให้...
หากหมดแรง หมดพลังกายใจ..
ใกล้..ไกลแค่ไหนส่งไปถึง...

วันอังคารที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

เพราะ..ชีวิต คือ ชีวิต...

บางช่วงหนึ่งของชีวิต เราต้องกล้าเสี่ยงกับสิ่งที่ไม่เคยคาดมาก่อน
หากเราทำแล้วมันรู้สึกดี ที่เราได้ผ่านพบ เผชิญหน้ากับมันมาแล้ว
คนบางคน..ได้เพียงรอๆๆๆ เวลา... แล้วมันก็ผ่านไปแล้ว ผ่านไปเล่า...


ห้วงเวลาหนึ่งของชีวิตผม..
ผมเคยติดการพนันบอล จนเกือบเรียนมหาลัยฯ ไม่จบ!
แล้วมาวันนี้..ผมได้ประสบการณ์อันงดงาม โดยไม่มีใครมาสอนเรา
เราเรียนรู้ผ่านปัญหามา.. รู้ว่ามันไม่ดี "ผมจะไม่ทำมันอีก"


สิ่งหนึ่งที่นึกเสียใจ..มาโดยตลอด คือ 
อยากทำแต่ไม่กล้าที่จะลองทำ เลยผ่านมาแล้ว เฉยๆ..

เมื่อคุณเกิดอาการท้อ...ให้นึกถึง"พ่อ"เอาไว้
เมื่อคุณเริ่มแย่...ให้นึกถึง"แม่"เอาไว้
เมื่อคุณรู้สึกไม่ดี...ให้นึกถึง"พี่"เอาไว้
เมื่อคุณอยากร้องไห้...ให้นึกถึง"น้อง"เอาไว้
และเมื่อกำลังเผชิญกับสิ่งที่หวาดกลัว..ให้นึกถึงคำว่า"ครอบครัว"เอาไว้ ..


วันพฤหัสบดีที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

คืน..ให้...กัน...

        ส่งกำลังใจ ส่งความห่วงใย                                                                                                                         ส่งความคิดถึงมา..
มาให้หา....                                                                                                                                                              ได้รับไหม?



อุ่นใจอย่างยิ่ง ทุกคราที่นึกถึง...
:'(

 

I see your face in every flower,
your eyes in stars above,                                                                      You are everything.
it's just the thought of you,
the very thought of you,                                                                                 ..My Love...
My Love...

วันพุธที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ขอบคุณๆ..นะ...

 :'( สายน้ำตา..ที่เสียให้ทุกครา...    

ขอบคุณที่รักกัน
ขอบคุณทุกครั้งที่ปลอบฉัน
ในวันที่เหนื่อยล้า

ฉันอาจไม่ใช่...สายฝนโปรย
ฉันเป็นเพียงหยดน้ำ..ที่โบกโบยความอ่อนล้าให้เธอได้
หากแม้เป็นหยดน้ำตา..จะหลั่งรินมาให้เธอสบายใจ
รอเวลาเหือดแห้งไป..ให้เธอพบวันคืนที่สดใสแสนดี

วันอังคารที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ความทรงจำ.


เราห่างกันแค่ตัว..แต่หัวใจใกล้กัน
แค่หลับตา..แล้วนึกถึงฉันเสมอเสมอ
สักวันหนึ่ง..ฉันจะไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
จะไม่ทำให้เธอ...ต้องเจอะเจอความเหงาอีกต่อไป

อยากหยุดเวลาไว้เแค่นี้
หยุดความรู้ที่ดีๆ ไม่ให้ให้แปรผัน

คนที่เราไม่ต้องสร้างโลกใบใหม่ อะไรทั้งนั้น
คนที่มองเราจากข้างในกัน ก็ถือว่าใช้ได้
คนที่คุยกันรู้เรื่อง และใช้ชีวิตด้วยกันอย่างเข้าใจ
และเป็นเพียงคนเดียวที่เรารู้สึกว่าหัวใจทำหน้าที่ดีพอ



ไม่ขอ..เป็นคนที่เธอต้องคิดถึง
แต่ขอ..เป็นคนหนึ่งที่คอยเธอถามหา
ไม่ขอ..เป็นคนที่อยู่กับเธอตลอดเวลา
แต่ขอ..เป็นคนที่เธอเห็นคุณค่าทุกเวลาที่หายใจ

เธอคงรู้สึกสัมผัสได้ด้วยใจ
คงไม่ต้องบอกใช่มั้ย
ว่ายังไง ยังไง...ก็เป็นห่วงเสมอและคิดถึงเธอ

มันมากกว่า..ความห่วงหา
ในหัวใจ..คนไกลตายังคงใกล้
อยากบอกเธอ..ทุกถ้อยคำในหัวใจ
แต่ไม่อาจบอกอะไร..มากไปกว่าถ้อยคำง่ายๆ.. 
       "คืดถึงเธอทุกเวลา"    
   

วันจันทร์ที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ส่วนหนึ่ง..ลมหายใจ...

จงทำอะไรที่เกิดจากใจ เวลาที่เธอได้ทำอย่างนั้นแล้ว 
เธอจะเกิดความอิ่มเอมใจ เธอจะไม่อยากได้ของคนอื่นอีก
ตรงกันข้ามเธอจะรู้สึกเต็มตื้นกับสิ่งที่ได้กลับคืนมา.

เวลายิ้มให้เธอ                                                                                           จะส่งยิ้มให้กันทุกวันไหมนะ :-O
ฉันยิ้มให้ตัวเองด้วย                                                                                 แต่ฉันมีให้ทุกวัน


ตราบใด..ที่ฟ้าย้งคู่กับตะวัน
ขอยืนยันฉันมีเพียงเธอเท่านั้นในวันนี้
ไม่ว่าจะกี่ร้อย ความห่าง หมื่นพันระยะทางมากมี
ถ้าถามหัวใจฉันกี่ที..กี่ที คำตอบที่มีก็เป็นเธอ

 จากใจ..สู่สายใย..ความคิดถึง
สู่ความรู้สึกหนาวซึ้งโปรดรักษา
แม้ด้อยค่าแต่ล้นหลามมากราคา
คือคำว่า..คิดถึง..สู่บึ้งใจ
 

หัวใจร่ำ..รอนรอนตอนคิดนึก
ความรู้สึก..ปลดปล่อยให้ลอยแคว้ง
สู่ห้วงหาว..พราวฝันอันวังเวง
แว่วเสียงเพลง..เหน็บหนาวยิ่งร้าวรอน


ผ่านอ้อมกอดแห่งขุนเขา..ในเงารัก
โปรดตระหนักว่าคิดถึงอยู่เสมอ
แม้ไม่เคยบรรจบและพบเจอ
มาออดอ้อนพร่ำพร้อ..ขอเธอฟัง

ฉันเก็บรักษากระดาษแผ่นเล็กเล็ก ที่มีลายมือเธอ                       ฉันก็เก็บทุกรายละเอียด
ราวกับนักโบราณคดีรักษาคัมภีร์โบราณ                                  ที่เป็นเธอเช่นกัน

อย่ามองว่า..การจากลา..ว่าทำร้าย
ตรงกันข้าม..มันท้าทายความห่วงหา
ว่าเมื่อเรา.ห่างไกลไปสุดตา
ความผูกพัน..จะมีค่าหรือเปลี่ยนไป
ในที่สุด..จุดจบของบางอย่าง
ก็เป็นจุด..เริ่มสร้างบางสิ่งได้
จุดจบของ..การพบกันคือการไกล
ก็เริ่มสร้าง..ความห่วงใย..ได้พร้อมกัน

ยังมีใครที่คิดถึงจากหนึ่งฟ้า
เรียงร้อยมา..มอบให้เธอ เสมอใกล้
หากวันนี้..ร้อนหนาวร้าวเพียงใด
ที่ตรงนี้..มีความห่วงใยมอบให้เธอ

ขอบคุณความรู้สึกดีดีที่มีให้
ขอบคุณ..ความห่วงใยที่เธอนั้นมีให้มา
ขอบคุณ..ทุกสิ่งทุกช่วงวันเวลา
ที่ทำให้..ฉันดูมีค่าเมื่อ..มีเธอ



วันเสาร์ที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2555

The truth of life..

ว. วชิรเมธี
Live with happiness

วันอาทิตย์ที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2555

ความฝันหนึ่ง..ของห้วงชีวิต.

อายุ 32 ปี ผมอาจจะพบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่(ในบางเรื่อง)
บางทีการเสาะแสวงหาผลประโยชน์เข้ามาใส่ตน ก็ยิ่งทำให้เราสูญเสียบางอย่างที่เราอาจจะคาดไม่ถึง


 ผมเคยคาดหวัง...
ความรัก ความรักที่งดงาม ความรักที่แสนอบอุ่น ใส่ใจกันและกัน
แต่หากความคาดหวังนั้น ทำขึ้นมาเพียงฝ่ายเดียว ก็เหนื่อยแรง อ่อนล้าภายในใจลึกๆ
ความรักที่มีความหวาดระแวง นั่นอาจจะไม่เรียกว่าความรักก็เป็นไปได้

ถ้าหากเรารักเพราะว่ามันรัก
สิ่งใดที่เข้ามาทำร้ายเราสอง ก็ต้องทนอดและอดทน เพราะว่ามันได้รักไปแล้ว...

วันศุกร์ที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2555

ของขวัญแห่งความสุข


ของขวัญที่มีคุณค่าแก่จิตใจของเรา
คือความสงบเย็นและความสุข

....พระไพศาล วิสาโล


เพียงแค่พอ ก็พอเพียง
บ้าง ครั้งในชีวิตเราต้องเจอปัญหาอุปสรรค ทำให้ท้อแท้ เหนื่อยหน่าย และเป็นทุกข์ เพียงใจเรารู้จักยอมรับความจริง ชีวิตกับปัญหาเป็นของคู่กัน แต่ทุกปัญหาสอนให้เราได้เรียนรู้ที่จะผ่านมัน เราไม่ควรมัวอาลัยกับอดีตหรือกังวลกับอนาคตที่มายังไม่ถึง ปรับตัว ปรับใจ
คนส่วนใหญ่มักนึกถึงการหาน้ำมาเติมในแก้ว
แต่ยังมีอีกวิธีหนึ่งที่ง่ายกว่าคือลดขนาดของแก้วลง
น้ำที่ดูพร่องก็จะกลายเป็นเต็มแก้วขึ้นมาทันที

ถ้าเราเพียงแต่รู้จักพอ รู้จักแสวงหาความสุข
จากสิ่งที่มีอยู่แล้ว
ชีวิตจะยุ่งยากน้อยลง
และโปร่งเบามากขึ้น มองแง่บวก
คิดบวก..อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นกับเราล้วนดีทั้งนั้น
อย่างน้อยที่สุดก็ยังดีที่ไม่แย่ไปกว่านั้น

รอบข้าง......นอกเหนือจากสิ่งที่แย่ๆก็ยังมีสิ่งดีๆ
อีกมากมายอยู่เคียงคู่หรือรายล้อมเราอยู่
ลมวิเศษ...เวลาหายใจเข้าไปเราได้รับทั้งออกซิเจน
และสามารถทำให้เราสงบจิตใจได้ด้วย เพียงแค่รู้จักใช้ให้ถูกวิธี
ยิ้มคลายทุกข์ ...ยิ้มให้กับปัญหา ความเคียดจะลดลง และทำให้เรารู้สึกดีขึ้น

...เปลี่ยนปัญหาให้เป็นปัญญา...


ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
รักษาใจให้อยู่กับปัจจุบัน มีสติในแต่ละขณะๆ
และทำในแต่ละวินาทีให้ดีที่สุด

ให้อภัย และเมตตา
ความเมตตากรุณาอย่างแท้จริง คือการให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
ลดกิเลสที่จะเอาชนะ ใจเราเย็น และสบายขึ้น

มีสติรักษาใจ ก็ไกลทุกข์
สติที่รู้ใจว่าเผลอไปคิดถึงเรื่องอดีต ติดอยู่กับเรื่องอนาคตที่ยังมาไม่ถึง


ความสุขที่แท้นั้น
ขึ้นอยู่กับการวางใจอย่างถูกต้อง
ถ้าวางใจเป็น ไม่ว่าใครจะได้มากกว่าเรา
เราก็ยังมีความสุข
เพราะพอใจในสิ่งที่มี ยินดีในสิ่งที่ได้
และแม้จะประสบความผันผวนปรวนแปร
ในชีวิตอย่างไรก็ไม่หวั่นไหว ใจปกติ
เพราะรู้ดีว่ามันเป็นธรรมดาของชีวิต
ใจที่มองเป็นและเห็นตรง
คือหลักประกันแห่งความสุขที่แท้


วันอังคารที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2555

เวลา - การเดินทาง

เวลาของทุกคนยาวเท่ากันหรือไม่?
เวลาของ มด ใส้เดือน หนู แมว นก และคน 
ทุกคนมองเวลาและคุณค่าของเวลาไม่เท่ากัน
   การให้ความสำคัญของเวลานั้นก็ขึ้นอยู่กับ 'วิจารณญาณ' ของคนแต่ละคน


นักเดินทางหลายคน เดินทางอย่างมีเป้าหมาย
นักเดินทางหลายคน ชอบการหยุดนิ่ง แต่ไม่แสดงออก
คนบางคนชอบการเดินทาง แต่บอกขออ้างได้เพียงว่า ฉันติดภาระงานๆ
คนบางคนชอบอยู่นิ่งๆ อยู่เฉยๆ แต่ในใจลึกๆ เขาชอบการเดินทาง
แต่ใจไม่กล้า
คนบางคนชอบการเดินทาง เพราะเขาอยากเดินทาง
..จงกล้าที่จะเริ่มออกเดินทางที่ก้าวแรก ของเราเอง ด้วยตัวของเราเอง..

* วิจารณญาณ (อ่านว่า วิจาระนะยาน) หมายถึง 
ปัญญาที่สามารถรู้หรือให้เหตุผลที่ถูกต้อง 
ปัญญาสามารถในการพิจารณาจัดแจง วางแผน สืบสวน 
แสวงหา ไตร่ตรองเหตุผล เรียกว่า วิจารณปัญญา

วันอาทิตย์ที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2555

ก้าวย่าง ทางเดิน. - ทางของเธอ : ทางฉัน

มีคนหลายคนที่ปรารถนาจะเลือกทางเดินของชีวิตเอง
ด้วยความหมดศรัทธา ความเชื่อใจ ต่อกันและกัน
     ไม่มีอีกแล้ว..ทางของเรา
ต่อไป! จะเพียงทางของฉัน-ทางของเธอ


อุปสรรคที่ต้องเผชิญหน้า ในวันข้างหน้า คงต้องต่อสู้เพียงคนเดียว
        การสร้างกำลังใจให้ตนเอง แรกๆ มันก็ดีอยู่นะ 
แต่ทำบ่อยๆ มันก็เหมือนละครเรื่องเดิมที่ตัวเองดู มาเนินนานแล้ว


ถ้าหากเพียงมอง เห็น และได้ยิน(จากผู้อื่น)
ไร้ซึ่งเหตุผล คำถามที่ควรรู้จากกัน
ฉนั้นแล้ว.. ทางของฉัน : ทางของเธอ จึงเกิดขึ้นก็ไม่แปลก


การที่คนคนหนึ่งต้องมาตัดสินใจ กับสิ่งนี้
ก็แสดงว่า..เขาไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องเล็กแล้ว การตัดสินใจที่กำหนดอนาคต
การนั่งคิดใคร่ครวญ(เพียงคนเดียว) ก็คนเลือกทางเดินนั้น ด้วยใจ และชีวิตอันสดใส
ของ...

วันศุกร์ที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2555

ความห่างเหิน มันจะทำให้เราเข้าใจกันมากจริงหรือ!

ไม่อยากมองหน้า พูดจาด้วย
โอกาสอันเคยงดงามเมื่อเดินผ่านหน้ากัน กลับกลายมาเป็นความลำบากใจ
เมื่อถึงเวลานั้น

มันทรมานยิ่ง เมื่อครั้งเธอเงียบงันไป แปลความรู้สึกนั้นไปจากเดิม
คงคิดและเลือกดีแล้ว กับการกระทำเฉยฉาที่แสดงให้เห็นต่อกันนั้น
   ความอึดอัดมันทะลักออกมาก
ทุกครั้ง! เมื่อเราต้องแคร์ความรู้สึกนั้น ทั้งที่เราไม่รู้เลยว่ามันเป็นเพราะอะไร?

หนึ่งคนคิด อีกหนึ่งชีวิตได้เพียงตาม(ค่อยจับจองอารมณ์ ความรู้สึก)
การมีชีวิต..ที่แสนสั้น ในเวลาที่ยาวนาน
เมื่อครั้งสถานที่แห่งนั้นเคยมีรักของเรา เวลามันกลับยาวนานแสนนานเหลือเกิน
เธอเท่านั้นเป็นผู้กำหนดเวลานั้น..  :'(

ความหมายนั้น ของการมีความฝัน
พลังใจอันลดน้อยลงๆ แทบจะหมด ที่เติมพลังใจ-กาย ปิดให้บริการหมดแล้ว
พยายามไปเคาะประตูกับเธอ เพื่อ...

วันอาทิตย์ที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2555

บางครั้งของชีวิต - ความรัก - จิตร ภูมิศักดิ์

บางครั้งชีวิตก็เหมือนสายน้ำ
บางครั้งชีวิตก็เหมือนเปลวไฟ
บางครั้งชีวิตก็เหมือนตัวตุ่น
บางครั้งชีวิตก็เหมือนเศรษฐี
บางครั้งชีวิตก็เหมือนยาจก

บางครั้งชีวิตก็...

ความรัก..
ที่สุดแล้ว สามารถทำให้เรามีทั้งความทุกข์สุดๆ และทำให้เรามีความสุขสุดๆ 
ได้เช่นกัน จงรู้จักเรียนรู้ที่จะรักให้เป็น


วันพฤหัสบดีที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2555

ถ้าหาก 'ฉันตาย' : ฉันจะหลงรัก "ความตาย" ไหม?


การหมางใจกัน การโกรษแค้นกัน มันมาจากความเอาแต่ใจ
ไม่สนใจความรู้สึกของกัน 

บางครั้ง! ความมั่นใจ ความไว้ใจ มันเริ่งพังทะลาย ลงทุกวันๆ
ความรัก ความปรารถนาดีต่อกัน 
ย้อนกลับมาเป็นความเอาชนะกัน ไม่ย้อมที่จะถอย

เหตุผลของฉันนั่นถูกต้อง เธอนั่นแหล่ะผิด!
ทำไมเธอไม่คิดเหมือนฉัน ทำไมเธอทำกับฉันอย่างนี้ ทำไม..ๆๆ

นั่น...หรือ...คือ  "รัก"  ที่ให้กัน

ถ้าหากความรัก..คือการตายแม้ขณะที่มีลมหายใจอยู่
ลมหายใจเข้า-ออก ก็เปรียบดังเศษแก้ว ที่บาดจมูกทั้งหายใจเข้า-ออก
ชีวิตที่แสนสั้นนั่น ก็นับวันยิ่งเดินช้าๆๆๆ และเหลือน้อยลงทุกวันๆๆ อย่างไร้ความหมาย
บทกวี..ที่บอกถึงความตายนี้.. 
ขอให้ฉันได้ตาย อย่างสงบ.. 
ฉันจะรักและปรารถนาดีเช่นเดิม แม้กระทั่งฉันตาย และหมดลมหายใจ.

ความห่วยใย ปรารถนาดี มันจะล่องลอย ค่อยบอกกระซิบถามเธอ
ว่า.. "ฉันได้ตายไปแล้ว! เธอจะยังมีความสุขมากไหม? เธอมีอิสระที่ได้ทำตามใจมากแล้วใช่ไหม?"


ฉันหลงรัก "ความตาย"
เวลานอนไม่หลับ จะนึกแอบอิจฉาคนที่นอนตายอย่างสงบนิ่ง
นอนอย่างไม่รู้แล้วความสุข ความทุกข์ ... ไม่มีอีกแล้ว.
เขา : ไม่ต้องออกแรง ให้มีลมหายใจเข้า-ออก อีกแล้ว
เขา : คงหมดความกังวลนั่นอีกแล้ว นับจากวันตาย
เขา : จะรู้ไหมว่า! คนที่กำลังพยายามฆ่าตัวตาย เป็นรุ่นน้องของเขาอีกหลายต่อหลายคน ต้องได้รับความเจ็บปวดทั้งกาย-ใจ ตอนที่เขากำลังจะตาย
เขา : นอนสงบ สบายไหม?
เขา : จะได้ขึ้นสวรรค์ หรือลงนรก ตามผลกรรมที่พรุพุทธเจ้าเคยสอนไวจริงไหม? ถ้าหากเขานับถือศาสนาอื่นล่ะ!! เขาจะไปหนแห่งไหน ต่อไป...
เขา : อยากจากโลกไปตอนนี้ หรือว่าเขาไปเพราะผลกรรม เขาไม่ต้องการมีชีวิตอีกแล้ว
เขา : โชคดีจัง! ที่ได้ไปพบเจอยังอีกภพ ภูมิอื่นๆ ที่อีกหลายคนยังไม่เคยพบเห็นมาก่อน


เพื่อน! หากวันหนึ่งฉันตาย
แก แกจะมาเยี่ยมเยียนฉันไหม
แกจะยังจดจำบทกวีของฉันได้หรือเปล่า
แต่ไม่สำคัญหรอกกว่าแกจะลืมหรือจำ
เพียงแกสำเหนียกว่าฉันได้ตายไปแล้ว
เท่านี้ดวงตาฉันเอ่อล้นด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้งแล้ว.

วันเสาร์ที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2555

บางครั้งเรา..อาจจะเคยผิดพลาด...

หลายหนที่ต้องกับอารมณ์แปรปวนของตัวเอง
หลายหนเราอาจจะไม่รู้จักการพอ พอดี พอใจ พอใน...
ความสุขและความทุกข์บ่อยครั้ง เข้ามาหาตัวผมพร้อมๆ กัน

แล้วก็ยังย้อนถามตัวเองเสมอว่า "ความพึงพอใจ" คืออะไร?

วันจันทร์ที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2555

สีน้ำมัน - จิตกร : นกเป็ดน้ำ.

ทุกภาพมาจากสีน้ำมัน 
จิตกรมองเห็นภาพซึงความงามของนกเป็ดน้ำ

วันอาทิตย์ที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2555

สุดยอดฝีมือการถ่ายภาพระดับโลก.

ทุกๆ ภาพงามระดับโลก..
 
Creative Commons License
ผลงานนี้ ใช้สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า 3.0 ประเทศไทย.