ส่วนหนึ่ง..ลมหายใจ...

จงทำอะไรที่เกิดจากใจ เวลาที่เธอได้ทำอย่างนั้นแล้ว 

เธอจะเกิดความอิ่มเอมใจ เธอจะไม่อยากได้ของคนอื่นอีก

ตรงกันข้ามเธอจะรู้สึกเต็มตื้นกับสิ่งที่ได้กลับคืนมา.

เวลายิ้มให้เธอ                                                                                           จะส่งยิ้มให้กันทุกวันไหมนะ :-O

ฉันยิ้มให้ตัวเองด้วย                                                                                 แต่ฉันมีให้ทุกวัน

ตราบใด..ที่ฟ้าย้งคู่กับตะวัน
ขอยืนยันฉันมีเพียงเธอเท่านั้นในวันนี้
ไม่ว่าจะกี่ร้อย ความห่าง หมื่นพันระยะทางมากมี
ถ้าถามหัวใจฉันกี่ที..กี่ที คำตอบที่มีก็เป็นเธอ

 จากใจ..สู่สายใย..ความคิดถึง

สู่ความรู้สึกหนาวซึ้งโปรดรักษา

แม้ด้อยค่าแต่ล้นหลามมากราคา

คือคำว่า..คิดถึง..สู่บึ้งใจ

 

หัวใจร่ำ..รอนรอนตอนคิดนึก
ความรู้สึก..ปลดปล่อยให้ลอยแคว้ง
สู่ห้วงหาว..พราวฝันอันวังเวง
แว่วเสียงเพลง..เหน็บหนาวยิ่งร้าวรอน

ผ่านอ้อมกอดแห่งขุนเขา..ในเงารัก

โปรดตระหนักว่าคิดถึงอยู่เสมอ

แม้ไม่เคยบรรจบและพบเจอ

มาออดอ้อนพร่ำพร้อ..ขอเธอฟัง

ฉันเก็บรักษากระดาษแผ่นเล็กเล็ก ที่มีลายมือเธอ                       ฉันก็เก็บทุกรายละเอียด
ราวกับนักโบราณคดีรักษาคัมภีร์โบราณ                                  ที่เป็นเธอเช่นกัน

อย่ามองว่า..การจากลา..ว่าทำร้าย

ตรงกันข้าม..มันท้าทายความห่วงหา

ว่าเมื่อเรา.ห่างไกลไปสุดตา

ความผูกพัน..จะมีค่าหรือเปลี่ยนไป

ในที่สุด..จุดจบของบางอย่าง

ก็เป็นจุด..เริ่มสร้างบางสิ่งได้

จุดจบของ..การพบกันคือการไกล

ก็เริ่มสร้าง..ความห่วงใย..ได้พร้อมกัน

ยังมีใครที่คิดถึงจากหนึ่งฟ้า
เรียงร้อยมา..มอบให้เธอ เสมอใกล้
หากวันนี้..ร้อนหนาวร้าวเพียงใด
ที่ตรงนี้..มีความห่วงใยมอบให้เธอ

ขอบคุณความรู้สึกดีดีที่มีให้

ขอบคุณ..ความห่วงใยที่เธอนั้นมีให้มา
ขอบคุณ..ทุกสิ่งทุกช่วงวันเวลา
ที่ทำให้..ฉันดูมีค่าเมื่อ..มีเธอ