นายดีเป็นคนบ้านนอกส่งลูกชายไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ
วันหนึ่งนายดีได้ไปเยี่ยมลูกชาย..
ลูกชายก็บอกพ่อว่า...
"พ่อมาอยู่กับผมที่กรุงเทพฯ พ่อจะทำอะไรตามสบายแบบอยู่ที่บ้านเราไม่ได้นะ
เพื่อความแน่ใจพ่อเห็นผมทำอะไร ให้พ่อทำตามผมก็แล้วกัน"
มีวันหนึ่งลูกชายต้องไปงานเลี้ยงจึงชวนนายดีไปด้วย นายดีแกทำอะไรไม่ค่อยถูก
เพราะไม่เคยเข้างานสังคมแกจึงวิตกกังวลเป็นอย่างยิ่งกลัวว่าจะทำอะไรขายหน้าลูกชาย
ขณะที่นั่งรับประทานอาหารอยู่ด้วยกันนั้น นายดีก็จ้องมองลูกชายอยู่ตลอดเวลา ถ้าเห็นลูกชายทำอะไรแกก็จะทำตามตอนแรกเขาก็ยกอ้อยควั่นมาเสิร์ฟ ลูกชายก็หยิบอ้อยเข้าปาก
นายดีก็ทำตาม ต่างคนต่างกิน พอดูดจนน้ำอ้อยหมดก็เหลือแต่กาก ฝ่ายลูกชายก็เอาผ้าเช็ดปาก
มาปิดปากแล้วคายกากอ้อยออก ตอนนั้นนายดีไม่ได้สังเกต คิดว่าลูกชายเช็ดปากเฉยๆ
นายดีก็เคี้ยวกากอ้อยต่อไปอยู่พักใหญ่ก็ไม่เห็นลูกชายคายกากอ้อยออกมาแกคิดในใจ...
"เอ..มันคายกากอ้อยไว้ที่ไหนนะ ใต้โต๊ะก็ไม่มีหรือมันจะกลืนลงท้องไปแล้ว"
ดังนั้น..แกจึงตัดสินใจเด็ดขาดว่า "เอา..กลืนก็กลืน" เมื่อกลืนไปแล้วกากอ้อยก็ติดคอ
นายดีจึงต้องดื่มน้ำตามมากๆ กว่ากากอ้อยจะลงคอไปได้แกก็ต้องกินน้ำไปตั้งหลายแก้ว
ต่อมาเขาก็นำขนมจีนมาเสิร์ฟฝ่ายลูกชายก็ตักขนมจีนมากิน นายดีก็ทำตาม
ระหว่างที่กินอยู่นั้น ลูกชายก็เกิดสงสัยว่า ตอนที่พ่อกินอ้อยนั้น พ่อเอากากไปทิ้งที่ไหน
มองไปที่นายดีนั่งอยู่ก็ไม่เห็นมีกากอ้อยอยู่เลย..
ลูกชายจึงถามขึ้นว่า…
"พ่อ...ตอนที่พ่อกินอ้อยนะ พ่อเอากากไปไว้ที่ไหน ทิ้งเรี่ยราดไม่ได้นะพ่อ"
"ข้ากลืนเข้าไปนะซิ เพราะข้าไม่เห็นแกคายกากออกมาเลย"
ฝ่ายลูกชายพอได้ยินก็นึกขำจนกลั้นไม่อยู่ ก็เลยสำลักขนมจีน เส้นขนมจีน
นายดีเห็นดังนั้นก็พูดขึ้นว่า…
"พ่อยอมแล้วลูก อย่างนี้พ่อทำตามไม่ได้หรอก" นายดีพูดพร้อมกับยกมือไหว้ลูกชายของตน
ขอขอบคุณ "นิทาน"
ครูป้อม คนล่าฝัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น