คำสอนของคุณตาที่สั่งสอนหลานๆ(ตะเกียง)...

คุณตามีความรักให้กับหลานๆ จนวินาทีสุดท้าย หลานคนที่คิดได้คงประเสริฐ 

ส่วนหลานคนที่คิดไม่ได้ในคำสอนของตาคงจะใช้ชีวิตอยูร่วมกับผู้อื่นได้ลำบาก

"อย่ามองมุมของเรามุมเดียวแล้วตัดสินเพราะคนเรามันต่างความคิดต่างมุมมอง"

     นานมาแล้วมีตาแก่ผู้น่าสงสารอยู่คนนึงเมียและลูกแกเสียชีวิตไปนานแล้ว แต่แกก็ยังต้องมีภาระเลี้ยงหลานๆ อีกสี่คนที่ชอบเอาแต่ใจตัวเอง วันๆ ไม่ทำ ไม่ช่วยอะไรเลย ดีแต่ทะเลาะกันทุกวัน ว่าคนนั้นผิด คนนี้ผิด ที่ไม่ทำอย่างนั้น ไม่ทำอย่างงี้..

จนมาวันนึงตาแก่ป่วยหนักกำลังจะตายก็ยังอดห่วงหลานไม่ได้ เพราะแกกลัวว่าหลานที่เอาแต่ใจตัวเอง
จะอยู่ในสังคมในโลกที่มีแต่คำว่า "กูเก่ง" ไม่ได้

     ก่อนตายแกจึงเรียกหลานทั้งสี่มานั่งล้อมวงที่โต๊ะสี่เหลี่ยมแล้วให้หลานเอาผ้าผูกปิดตาไว้ทั้งสี่คน หลังจากนั้นแกก็ไปหยิบตะเกียงทรงสี่เหลี่ยมมาหนึ่งอันซึ่งแต่ละด้านมีสีต่างกันมาตั้งไว้กลางโต๊ะที่เด็กทั้งสี่นั่งล้อมอยู่แล้วให้หลานทั้งสี่ เปิดผ้าผูกตาออกพร้อมกัน จากนั้นตาแก่ก็ถามหลานทั้งสี่คนว่า 

"เห็นตะเกียงสีอะไร" 

 

หลานคนแรกบอกเห็น "สีแดง"
คนที่สองบอกเห็น "สีเหลือง"
คนที่สามบอกเห็น "สีเขียว"
คนที่สี่บอกเห็น "สีน้ำเงิน"
แล้วทั้งสี่ก็เริ่มทะเลาะกันอีกว่าสีที่ตัวเองเห็นนั้นถูกต้อง จนตาแก่บอกว่าไม่มีใครผิด ใครถูกหรอกหลานเอ๋ย
"เพราะตะเกียงมันมีสี่ด้าน" 

ถ้าใครอยากรู้ว่า ทำไมคนอื่นถึงเห็นสีไม่เหมือนเรา 

"เราก็ต้องเดินไปดูในมุมของเค้าเราก็จะเข้าใจว่าทำไมเค้าถึงบอกว่าเค้าเห็นสีนั้น อย่ามองมุมของเรามุมเดียวแล้วตัดสินเพราะคนเรามันต่างความคิดต่างมุมมอง" พอตาแก่พูดจบ แสงในตะเกียงก็ดับลงพร้อมกับชีวิตของแก..