บางคนใช้เวลาครึ่งชีวิต คิดเรื่องอดีตไม่มีวันย้อนคืนมาให้แก้ไขอะไรได้
และใช้อีกครึ่งชีวิตหมดไปกับความกังวลถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
และใช้อีกครึ่งชีวิตหมดไปกับความกังวลถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
แต่กลับไม่มีวันเวลาเหลือให้รักษาใจในปัจจุบันเลย
ในทางศาสนาเรียกการมีสติอยู่กับปัจจุบันนี้ว่า 'การเจริญสติ'
ก็คือ การตระหนักรู้ตัวอยู่เสมอ ตลอดเวลาว่า..
กำลังทำอะไร ทำทำไม ทำเพื่ออะไร.
การใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันจะเป็นความคิดที่สามารถเพิ่มพลังให้กับชีวิตได้เป็นอย่างดี
ถ้าคนคนนั้นครองสติไม่ให้ตกอยู่ใต้ภาวะอารมณ์ที่ผันผวน ไม่ขยายขอบเขตของความทุกข์
ปล่อยให้ไปตามอารมณ์ที่ฟุ้งซ่าน ด้วยการยอมรับที่รู้เท่านทันและปล่อยให้ปัญหาคลี่คลาย
จากหนักเป็นเบา ความกังวลจะค่อยๆ ลดความเข้มข้นลงตามเวลาที่ผ่านไปอย่างช้าๆ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น